Ν' αγαπάς, Δάσκαλε

 

Στον γιο μου

Ν' αγαπάς, Δάσκαλε

Δάσκαλε, ξέρεις τι θυμούνται τα παιδιά όταν μεγαλώσουν; Όχι τις ημερομηνίες της Ιστορίας ούτε τους τύπους των μαθηματικών. Θυμούνται πώς τα έκανες να νιώθουν. Θυμούνται αν τους έδωσες χώρο να λάμψουν, αν τους κοίταξες στα μάτια με καλοσύνη, αν τους έδειξες με την ευγένεια και την υπομονή σου πως άξιζαν την αγάπη σου.

Η διδασκαλία δεν ξεκινάει με τους πίνακες και τα βιβλία, αλλά με την καρδιά. Η παιδαγωγική επιστήμη μας το φωνάζει: για να ανθίσει το μυαλό ενός παιδιού, πρέπει πρώτα να νιώθει ότι αγαπιέται. Δεν είναι υπερβολή – είναι η βάση. Όταν ένα παιδί νιώσει ότι το αποδέχεσαι γι' αυτό που είναι, δεν φοβάται να κάνει λάθη, να ρωτήσει, να εξερευνήσει.

Δάσκαλε, η ευγένεια είναι το μυστικό που δεν βρίσκεται σε κανένα διδακτικό εγχειρίδιο. Ένα "σε παρακαλώ" και ένα "ευχαριστώ" μπορεί να κάνουν θαύματα. Όταν αντιμετωπίζεις ένα παιδί με σεβασμό, του δείχνεις πώς να σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους. Και μην ξεχνάς: η ευγένεια είναι μεταδοτική. Όταν την προσφέρεις, επιστρέφει σε σένα με τη μορφή της εμπιστοσύνης, του χαμόγελου, ακόμη και της μεγαλύτερης προσπάθειας ενός παιδιού.

Ξέρεις πόσο σημαντικό είναι να δείχνεις στα παιδιά πως είσαι άνθρωπος; Ξέρεις τι συμβαίνει όταν τα παιδιά νιώσουν ότι είσαι άνθρωπος; Γίνονται πιο ανθρώπινα κι εκείνα.

Δάσκαλε, η δουλειά σου δεν είναι μόνο να διδάξεις γνώσεις, αλλά να φωτίσεις ψυχές. Όταν αγαπάς, διδάσκεις στα παιδιά ότι μπορούν να αγαπήσουν κι αυτά – τον εαυτό τους, τους άλλους, τη μάθηση. Και αυτή η αγάπη είναι το δώρο που τους ακολουθεί σε όλη τους τη ζωή.

Η αγάπη δεν φαίνεται μόνο στις μεγάλες πράξεις. Είναι το καρδιοχτύπι της τάξης σου: ένα χέρι που ακουμπά απαλά στον ώμο, ένα βλέμμα που λέει "είμαι εδώ για σένα", ένας τόνος φωνής που καθησυχάζει. Είναι να θυμάσαι ότι κάθε παιδί μπροστά σου είναι ένας κόσμος ολόκληρος – με τις δικές του ελπίδες, φόβους και ανάγκες.

Δάσκαλε, ν' αγαπάς. Αγάπα πρώτα τον εαυτό σου και την επιλογή σου να βρίσκεσαι στην τάξη. Αγάπα τα παιδιά σου και τους ανθρώπους που μπορούν να γίνουν. Και να θυμάσαι: η αγάπη σου δεν τελειώνει στο κουδούνι. Μένει στις καρδιές τους για πάντα.

 

Κι αν δεν μπορείς, πάνε και πιάσε ένα γραφείο και χτύπα σφραγίδες ως τις 3. Τουλάχιστον, αυτές δεν πονάνε…