Διδάσκοντας το ψαράκι της γυάλας του Μάριου Χάκκα με την πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης Cisco Webex Meetings

 

Διδάσκοντας το ψαράκι της γυάλας του Μάριου Χάκκα με την πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης Cisco Webex Meetings

Σκοποί/Στόχοι

Αναμένεται οι μαθητές και οι μαθήτριες να ενεργοποιηθούν και να κινητοποιηθούν κατά τη διάρκεια του τηλεμαθήματος, να συνεργαστούν, να αναπτύξουν αναγνωστικές δεξιότητες και να προχωρήσουν σε εικασίες, προβλέψεις και πολλαπλές ερμηνείες , να γνωρίσουν κύριες στιγμές της μεταπολεμικής Ελλάδας, να εισχωρήσουν στην ψυχολογία του χαρακτήρα

Ετοιμάζουμε 3 διαφορετικά αρχεία με τη μορφή φύλλου εργασίας, τα οποία περιλαμβάνουν το κείμενο του Μάριου Χάκκα (εκτός από το χωρίο “Είναι μια ζωούλα κι αυτό, έχει ευθύνη. Το φαντάζονταν να κόβει βόλτες στο στενό χώρο της γυάλας. Έκανε όλο χάρη κινήσεις, δείχνοντας τη χρυσή του κοιλιά, πότε τα πλαϊνά του πτερύγια. Το στόμα του ανοιγόκλεινε ρυθμικά. Και ξαφνικά η αναπνοή του γινόντανε γρήγορη, ασφυκτιούσε. Τώρα σπαρτάραγε, πνίγονταν, έπεφτε μολύβι το σώμα του στον πάτο της γυάλας. Έβγαλε το μαντίλι απ' την κωλότσεπη και σφούγγισε το ιδρωμένο του μέτωπο. «Δε γίνεται» σκέφτηκε, «πρέπει να πάω». Έπρεπε να νοιαστεί το ψαράκι. Το μόνο που μπορούσε να κάνει αυτή την κρίσιμη μέρα ήταν ν' αλλάξει στο ψάρι νερό. Για τ' άλλα τα σοβαρά και μεγάλα, δεν είχε δύναμη. Επέστρεφε μέσα στο απριλιάτικο απόγευμα σπίτι του κι ήταν παρμένη η απόφαση. Εκεί θα κλειδώνονταν κι ας έρχονταν από εκεί να τον πάρουν. Σουρουπώνοντας έμπαινε στην Καισαριανή” και τον τίτλο) και δύο δραστηριότητες, διαφορετικές για το καθένα.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες ή έχουν παραλάβει το αρχείο με όποιο πρόσφορο μέσο υπάρχει στη διάθεση του/της εκπαιδευτικού και των ίδιων (email, e class, e me, Google docs κτλ) πριν το μάθημα ή το κατεβάζουν στη συσκευή τους την ώρα του μαθήματος από το μενού file της πλατφόρμας.

Με την έναρξη του μαθήματος, κάνοντας διαμοιρασμό της οθόνης μας παρουσιάζουμε το κείμενο, όπως αυτό υπάρχει στα διαδραστικά βιβλία του ψηφιακού σχολείου, εκτός πάντα από την τελευταία παράγραφο ( http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/2710/Keimena-Neoellinikis-Logotechnias_G-Lykeiou_html-empl/index_b_19_01.html).

Ακολουθεί σύντομη συζήτηση στην τάξη με την οποία θα αναζητήσουμε τις τρεις χρονικές στιγμές/περιόδους της ζωής του ήρωα που φαίνονται στην αφήγηση.

Αφού ολοκληρωθεί η συζήτηση παρακολουθούμε τον σύνδεσμο που υπάρχει στο ψηφιακό βιβλίο και που οδηγεί στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, ώστε να ενημερωθεί η τάξη για το χρονικό πλαίσιο της αφήγησης, το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου του 1967. Στη συνέχεια συνδεόμαστε με το σχολικό βιβλίο της ιστορίας της Γ’ Γυμνασίου, ώστε να μελετήσουμε σύντομα την περίοδο της Αντίστασης, του Εμφυλίου και την μετεμφυλιακή κατάσταση στην Ελλάδα (http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/5204/Istoria_G-Gymnasiou_html-empl/index10_48.html) και (http://ebooks.edu.gr/ebooks/v/html/8547/5204/Istoria_G-Gymnasiou_html-empl/index12_54.html ) και με το αρχείο της ΕΡΤ (https://www.ert.gr/arxeio-afierwmata/ioyliana-1965-55-chronia/) για να διαβάσουμε ένα σύντομο σημείωμα για τα Ιουλιανά του 1965.

Αφού θα έχει επιτευχθεί μια στοιχειώδης γνώση του ιστορικού συγκείμενου και περικείμενου, οι μαθητές/τριες ενημερώνονται ότι θα χωριστούν σε τρεις ομάδες και ότι θα εργαστούν για λίγη ώρα ομαδοσυνεργατικά. Καθεμιά ομάδα παίρνει το όνομά της από τις τρεις χρονικές στιγμές της αφήγησης. Πρώτη ομάδα: Αντίσταση, δεύτερη ομάδα: Ιουλιανά, τρίτη ομάδα: Δικτατορία. Τα παιδιά μοιράζονται στα δωμάτια συνεργασίας ομάδων μέσω του μενού Breakout της πλατφόρμας. Η κατανομή τους στις ομάδες καλύτερα θα ήταν να γίνει αυτόματα και για την εξοικονόμηση χρόνου και για να επιτευχθεί η τυχαιότητα στην επιλογή. Στα δωμάτια συνεργασίας οι μαθητές και οι μαθήτριες μελετούν το αρχείο με τις δραστηριότητες και δίνουν σύντομες απαντήσεις με τη μορφή σημειώσεων. Μπορούν να κρατήσουν τις σημειώσεις τους πάνω στο συνεργατικό αρχείο που έχουν ήδη στις συσκευές τους, μπορούν ακόμη, σε περίπτωση που δυσκολεύονται, να γράψουν στο chat και να αποθηκεύσουν όσα έγραψαν μέσω του μενού File ή ακόμη και να κρατήσουν χειρόγραφες σημειώσεις.

Όταν θα επιστρέψουν στην κύρια τηλεδιάσκεψη, ένας/μία από τα μέλη της κάθε ομάδας (ο η οποίος/α θα έχει ήδη οριστεί από την ομάδα κατά την προηγούμενη φάση της συνεργασίας τους) μπορεί να γίνει συνοικοδεσπότης ή παρουσιαστής (από το μενού participant) και να παρουσιάσει τα συμπεράσματά τους στα μέλη των άλλων ομάδων. Στη συνέχεια, μπορεί να ακολουθήσει διάλογος, στον οποίο θα ακουστούν από την ολομέλεια συμφωνίες, διαφωνίες ή συμπληρωματικά στοιχεία σε όσα είχαν παρουσιαστεί νωρίτερα.

Αφού ολοκληρωθεί ο διάλογος, δίνεται σε όλους/ες μια δημοσκόπηση/κουίζ μέσα από το μενού View, η οποία θα τους προκαλεί να διατυπώσουν εικασίες για το τέλος του διηγήματος και να στηρίξουν σύντομα τις επιλογές τους.

Αφού παρακολουθήσουν τα αποτελέσματα του κουίζ, θα διαμοιραστεί το απόσπασμα από το τέλος του κειμένου, ώστε να δούμε κατά πόσο εκπληρώθηκαν οι προσδοκίες και οι επιθυμίες τους και θα τους ζητηθεί να γράψουν στο chat έναν τίτλο που θα έβαζαν αυτοί/ές στο κείμενο. Μετά από αυτό το σημείο ο/η εκπαιδευτικός μπορεί να τους δώσει τον τίτλο του διηγήματος και να συζητηθούν οι δικές τους επιλογές και η επιλογή του συγγραφέα.

Αν υπάρχει διαθέσιμος χρόνος, ο/η εκπαιδευτικός μπορεί να μπει σε ρόλο και να γίνει ο ήρωας της αφήγησης εφτά χρόνια μετά, με την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Οι μαθητές μπορούν να πάρουν τον ρόλο των δημοσιογράφων που παίρνουν συνέντευξη από τον παλιό αγωνιστή και του θέτουν ερωτήσεις για τη δράση του, τις ιδέες του, τις αναμνήσεις και τη στάση του στα χρόνια της δικτατορίας, το νόημα της ζωής γενικότερα, προσπαθώντας να εκμαιεύσουν τις κρυμμένες αλήθειες του.

Φύλλο Εργασίας

Το διηγημα δημοσιεύτηκε το 1971, στην περίοδο της δικτατορίας, και το θέμα του σχετίζεται με την ημέρα της επιβολής της (21 Απριλίου 1967).

  

Ο άνθρωπος, με τη φραντζόλα υπομάλης, είναι ο ίδιος που πριν δυο χρόνια περίπου κρατούσε καρπούζι. Τότε ήταν Ιούλιος1 και φυσικά υπήρχαν καρπούζια, ενώ τώρα Απρίλης και πήρε φρατζόλα. Βέβαια και καρπούζια να υπήρχανε, πράγμα αφύσικο για μήνα Απρίλη, αυτός πάλι για φρατζόλα στο φούρνο θα πήγαινε, όπως άλλωστε όλος ο κόσμος.

Μέσα στο γενικό πανικό, πέσαν όλοι στα τρόφιμα. Περίμενε κι αυτός κάπου μισή ώρα σειρά και στο τέλος βρέθηκε με μια ζεματιστή φρατζόλα στο χέρι. Άλλοι παίρνανε τρεις και τέσσερες, αυτός μόνο μία. Για τη δουλειά που την ήθελε και μία αρκούσε. Την έβαλε κάτω από τη μασχάλη και πήρε τους δρόμους.

Το σωστό είναι όταν κάποιος κρατάει μία φρατζόλα, να πηγαίνει στο σπίτι του. Όμως ο δικός μας δεν μπορούσε να πάει. Στη συνοικία που έμενε, από τα χαράματα είχαν αρχίσει συλλήψεις και μόλις πρόλαβε να ντυθεί βιαστικά, πετάχτηκε έξω και ξεμάκρυνε γρήγορα, αναζητώντας το πιο κατάλληλο αντικείμενο για καμουφλάζ στις κινήσεις του.

Σ' όλους τους ανθρώπους, ακόμα και στους πρωτόγονους, είναι γνωστή η αξία χρήσης των αντικειμένων. Στις προηγμένες εμπορευματικές κοινωνίες τα πράγματα φυσικά έχουν και μια άλλη αξία, την ανταλλακτική, όπως συνήθως τη λένε. Στην Ελλάδα εκτός απ' αυτές τις δύο γνωστές και πολυσυζητημένες αξίες έχει ανακαλυφθεί και μια τρίτη: Η παραλλακτική, που παίζει σημαντικό ρόλο στις έκτακτες περιστάσεις που ζει τόσο συχνά αυτός ο τόπος. Είναι δε η παραλλακτική αξία ενός πράγματος απευθείας ανάλογη της εφευρετικότητας του παραλλάκτη και της αντίληψης του αστυνομικού οργάνου που επιχειρεί να παραπλανήσει. Δηλαδή, όσο πιο ατσίδας είναι ο αστυνομικός, τόσο πιο πειστικό πρέπει να είναι το αντικείμενο που κρατάει ο παραλλάκτης στα χέρια του, για να λειτουργήσει ο νόμος της παραλλαγής.

Στα Ιουλιανά, πηγαίνοντας ο άνθρωπός μας στις συγκεντρώσεις είναι αλήθεια, πάντα στα άκρα, κρατούσε κι ένα καρπούζι. (Αξία παραλλαγής). Αν γινόταν καμιά φασαρία, γλιστρούσε, δείχνοντας στους αστυνομικούς το καρπούζι: «Είμαι ένας φιλήσυχος άνθρωπος και πάω στο σπίτι μου».

Πραγματικά, πήγαινε σπίτι, φορούσε πιζάμες, παντόφλες, κι εκεί στη βεράντα, έκοβε το καρπούζι και το 'τρωγε, (αξία χρήσης πια τώρα), μέχρι που έκανε τις φλούδες του πάπυρο. Αυτό ήταν και το βραδινό του. Τα τελευταία χρόνια, σαβουρώνοντας ό,τι του λάχαινε, είχε παραβαρύνει από σάλτσες κι αποφάσισε να κάνει δίαιτα. Όμως η κοιλιά κρέμονταν πάντα εκεί μπροστά του μακρουλό καρπούζι, κι όσο κι αν έλεγε ν' αρχίσει την επομένη ασκήσεις, αυτές ποτέ δεν γινόντανε. Βαριόντανε. Βαριόντανε ν' ασχοληθεί ακόμα και με τα φερ-φορζέ, στολίδι της βεράντας του, γιατί το θέλανε πια ένα πέρασμα λευκή λαδομπογιά. Ήταν και το χρυσόψαρο στη γυάλα, και κάθε τόσο έπρεπε ν' αλλάξει το νερό, μια ασχολία κι αυτή που του φαίνονταν βαρετή.

Τα τελευταία χρόνια είχε κι αυτός την Καπούη* του: Ένα σπιτάκι με βεράντα που έβλεπε προς το βουνό. Αφού έζησε τη μισή ζωή του σε θαλάμους φυλακής και σε τσαντήρια εξορίας, μετά από τόσες στερήσεις, όταν κάποτε βρέθηκε ελεύθερος, μπλέχτηκε με κάτι οικόπεδα, κέρδισε ξαφνικά μερικά λεφτουδάκια κι αγόρασε αυτό το σπιτάκι όπου και ζούσε μονάχος.

Για παντρειά δεν αποφάσιζε. «Δεν ξέρεις τι γίνεται πάλι», έλεγε κάθε φορά που του φέρναν εκεί την κουβέντα. «Ο γάμος σε δένει με τούτον τον κόσμο, ευθύνες, παιδιά. Εγώ έχω ένα παρελθόν κι ένα αβέβαιο μέλλον».

Κι όμως, έστω χωρίς γάμο μα με μόνο το σπίτι, δημιουργούσε γερό δέσιμο με τούτον τον κόσμο κι αγεφύρωτο χάσμα με το παρελθόν. Γιατί δεν ήταν μόνο οι τέσσερεις τοίχοι στολισμένοι με κάδρα, παράθυρα δίχως κάγκελα και μια πόρτα που την άνοιγε όποτε ήθελε, δεν ήτανε φυσικά αιτίες να ξεκόψει από την παλιά του ζωή μόνον αυτά. Ήταν κι ένα σαλονάκι δανέζικο. Ήταν κι ένα κρεβάτι μ' αναπαυτικό στρωματέξ. Σόμπα στα χειμωνιάτικα βράδια, ψυγείο για τα καυτά καλοκαίρια, παγάκια, και μια σειρά άλλα ψιλοπράγματα εκ πρώτης όψεως που δεν είχε συναντήσει στους ηρωικούς αλλά τόσο σκληρούς χώρους της νιότης του.

Είναι αλήθεια, καλά καλά δεν είχε ξεκόψει με το παρελθόν. Όσο μπορούσε συνέχιζε, πηγαίνοντας στις συγκεντρώσεις, παραγγελτικά φυσικά, δίνοντας τακτικά τη συνδρομή του κι ακούγοντας στο πικάπ δίσκους που αποκλειστικά αναφέρονταν σε κείνα τα δύσκολα χρόνια.

Ήταν ωραία ν' ακούς στους δίσκους για καημούς και στερήσεις, για μια υπεράνθρωπη προσπάθεια, άσχετα αν δεν κατάληξε κάπου, για μια στάση ηρωική που μετείχε κι ο ίδιος. Ήταν πολύ ωραία να κάθεσαι στη σαιζ λογκ και ν' αναπολείς ακόμη και τους περασμένους πόνους σου, απαλότεροι τώρα, τυλιγμένοι στο μύθο, σα να μη συνέβηκαν σε σένα τον ίδιο. «Ε, πάει περάσανε όλα. Δύσκολα χρόνια, αλλά είχε μια ομορφιά αυτή η ιστορία». Ήταν καλά μέσα στο σπίτι του με τις αναμνήσεις και το πικάπ· ήταν πολύ καλά έτσι που ζούσε, τι αρχίσανε πάλι να πάρει ο διάβολος, τι φταίει να παίρνει πάλι μπάλα τους δρόμους;

Ήταν μια χαρά βολεμένος και τώρα το κυνηγητό και πού να πάει; Ποια δύσπιστη πόρτα να χτυπήσει, που όλοι, συγγενείς, γνωστοί, φίλοι, θα είχανε την ίδια αιτία; Πολλοί απ' αυτούς τώρα θα 'ταν κιόλας πιασμένοι κι άλλοι ίσως τριγυρίζουν όπως κι ο ίδιος με μια φρατζόλα στο χέρι.

Έκανε ένα μεγάλο κύκλο μακριά απ' το κέντρο. Πέρασε Βύρωνα, Δάφνη κι έπεσε στην Καλλιθέα. Ήταν μια καλή άσκηση. Είχε καιρό να περπατήσει τόσο πολύ. Κι ήταν ένα φωτεινό πρωινό, λες επί τούτου φτιαγμένο για ένα μεγάλο περίπατο. Ασυναίσθητα άρχισε να τσιμπάει τη γωνιά της φρατζόλας, ενώ ταυτόχρονα του 'ρθανε αισιόδοξες, σκέψεις: «Μπα, δεν κρατάει για πολύ αυτή η κατάσταση. Όπου να 'ναι θα πέσουν».

Τώρα όποιος θα 'θελε να ψιλοκοσκινίσει αυτό το απόφθεγμα θα παρατηρούσε ότι η αοριστία της πρώτης πρότασης συνεχίζεται μέσα στη δεύτερη κι αυτό οφείλεται στη χρησιμοποίηση τρίτου προσώπου. Βέβαια, η χρήση πρώτου προσώπου και μάλιστα ενικού αριθμού στη συγκεκριμένη περίπτωση, θέλει καρδιά και προσωπική προπαρασκευή για τέτοιο ενδεχόμενο.

«Πώς θα πέσουν;» άκουσε μια φωνή μέσα του, «όπως τα ώριμα φρούτα από μόνα τους ή τινάζοντας το δέντρο γερά;». «Θα τους ρίξει ο λαός», διόρθωσε πικραμένος λιγάκι, γιατί ήτανε δεδομένο ότι θεωρούσε τον εαυτόν του ένα μ' αυτό το λαό κι επομένως δεν έβγαζε την ουρά του απ' έξω. Ναι, αλλά τότε, έπρεπε να κινηθεί προς το κέντρο εκεί που μπορούσε να διαδραματιστούν γεγονότα, να συμμετάσχει σ' αυτά ή μήπως πίστευε στη θεωρία της πρωτοπορίας (τα στελέχη χρειάζονται) κι έπρεπε να φυλαχτεί;

«Δεν μπορώ» σκέφτηκε, «προς το κέντρο δεν πάνε τα πόδια μου. Όσο κι αν το βλέπω σωστό, μου είναι αδύνατο. Ας ενεργήσουν οι άλλοι, ας κατεβούνε στο κέντρο οι νέοι».

Είχε φτάσει σε μια περιοχή που κατοικούσε μια μακρινή εξαδέλφη του.

Δίστασε να πάει προς το σπίτι της. Όμως το στόμα του ήταν πικρό απ' τα τσιγάρα και του χρειαζόντανε ένας καφές. Τελικά τ' αποφάσισε.

— Τι γίνεται; ρωτούσε της ξαδέρφης ο άντρας, γερό παλικάρι και γερό μεροκάματο.

— Τι γίνεται; ρώτησε κι ο ίδιος μην ξέροντας τι ν' απαντήσει.

— Θα 'χει την Κυριακή ποδόσφαιρο άραγε;

— Πού να ξέρω; είπε εκείνος που έρχονταν απ' έξω.

— Τι μας βρήκε! Τι μας βρήκε! έκανε απελπισμένος ο άλλος κι έπιασε το μέτωπό του. Έχεις και το ραδιόφωνο, μόνο εμβατήρια παίζει. Για τα γήπεδα τίποτε.

Ο δικός μας ρούφηξε καυτό τον καφέ του, προσπαθώντας να γλιτώσει το γρηγορότερο από της εξαδέλφης τον άντρα κι από τα άσματα του ραδιοφώνου, και πετάχτηκε πάλι στο δρόμο, αυτή τη φορά μ' ένα νευρικό, σβέλτο βήμα. Πρώτη φορά περπατούσε μ' αυτό τον τρόπο κι απορούσε κι ο ίδιος όταν τσάκωσε τον εαυτό του να δουλεύει μέσα του το εμβατήριο, θα μπορούσε να πει πως το σιγομουρμούριζε κιόλας;

Το πυροβολικό, το πυροβολικό, το πυροβολικό, πολύ το αγαπώ.

Παρατήρησε ότι κι ένας άλλος άνθρωπος που βάδιζε μπρος του πήγαινε με τον ίδιο ρυθμό, τον ίδιο βηματισμό, λες και μικροσκοπικά μεγάφωνα κολλημένα εκεί δίπλα στ' αυτιά του μετέδιδαν το γνωστό εμβατήριο. Ήταν φορτωμένος μια τσάντα φίσκα με τρόφιμα κι αυτό κάθε φορά τον έκανε να χάνει το βήμα του. Όμως αμέσως ένα πηδηματάκι κουτσό, και το έβρισκε. Τον πήρε από πίσω. Δύο τετράγωνα παραπέρα τον ρούφηξε μια πόρτα. Αυτόν θα τον περίμενε ίσως μια γυναίκα με τα νυχτικά, ο απέναντι γείτονας για κανένα ουζάκι, ο μπατζανάκης μ' έτοιμο στρωμένο το τάβλι. Τίποτε δεν άλλαξε γι' αυτόν. Μόνο ένα κουτσό βηματάκι κι αμέσως ήτανε με το ρυθμό της ημέρας κι αυτό του επέτρεπε να κοιμάται στο σπίτι του.

Γιατί λοιπόν να μην κάνει κι ο ίδιος αυτή τη μικρή προσαρμογή, πάντα θα περπατούσε παράταιρα; Ένα τίποτε είναι η αποδοχή της κατάστασης κι έπειτα γυρίζεις στο σπίτι σου. Βέβαια μπορεί εκεί να μην τον περίμενε μια γυναίκα με το νυχτικό, ένας μπατζανάκης, οι γείτονες να κάνουν παρέα, όμως είχε εκείνο το ψαράκι στη γυάλα, και ποιος θα του αλλάζει το νερό;

Φύλλο Εργασίας

Ομάδα: Αντίσταση

Ποια φαίνεται να είναι η στάση του ήρωα στα πιο νεανικά του χρόνια; Να στηρίζετε την απάντησή σας με στοιχεία του κειμένου.

Ποια αξία μπορεί να έχουν τα πράγματα σύμφωνα με την αφήγηση και ποια αξία φαίνεται να παίρνει το ψωμί εκείνη την ημέρα για τον ήρωα;

Ομάδα: Ιουλιανά

Ποια φαίνεται να είναι η στάση του ήρωα την περίοδο των Ιουλιανών; Να στηρίζετε την απάντησή σας με στοιχεία του κειμένου.

Γιατί, κατά τη γνώμη σας, έφυγε τόσο βιαστικά από το σπίτι της ξαδέρφης του;

Ομάδα: Δικτατορία

Ποια φαίνεται να είναι η στάση του ήρωα την ημέρα επιβολής της δικτατορίας; Να στηρίζετε την απάντησή σας με στοιχεία του κειμένου.

Τι μπορεί να δηλώνει, κατά τη γνώμη σας, η σκηνή με το εμβατήριο στο δρόμο;

Δημοσκόπηση – Κουίζ

Ερώτηση 1 (πολλαπλής επιλογής μία απάντηση)

Τι πιστεύετε ότι επέλεξε να κάνει τελικά ο ήρωας

Απάντηση Α: Να πάει με τους άλλους αγωνιζόμενους στο κέντρο της πόλης

Απάντηση Β: Να γυρίσει στο σπίτι του και στο ψαράκι του

Ερώτηση 2 (σύντομης απάντησης)

Γιατί νομίζετε ότι θα επέλεγε αυτό;

Ερώτηση 3 ( πολλαπλής επιλογής μία απάντηση)

Τι θα θέλατε να επιλέξει ο ήρωας στο τέλος;

Απάντηση Α: Να πάει με τους άλλους αγωνιζόμενους στο κέντρο της πόλης

Απάντηση Β: Να γυρίσει στο σπίτι του και στο ψαράκι του

Ερώτηση 4 (σύντομης απάντησης)

Γιατί θα θέλατε να επιλέξει αυτό;

Ενδεικτικές Απαντήσεις

Ομάδα: Αντίσταση

Ήταν αγωνιστικός και μαχητικός για την υπεράσπιση των ιδεών του για έναν καλύτερο κόσμο. Μάλιστα είχε υποστεί σκληρές διώξεις για αυτή του τη δράση.

Τα πράγματα έχουν αξία χρήσης, ανταλλακτική και αξία παραλλαγής. Το ψωμί φαίνεται να παίρνει την τελευταία μορφή, καθώς εδώ γίνεται το μέσο με το οποίο δεν θα κινούσε υποψίες στο καθεστώς, αφού θα έδινε την εντύπωση ενός φιλήσυχου ανθρώπου που, αφού πέρασε από τον φούρνο, επιστρέφει στο σπίτι του.

Ομάδα: Ιουλιανά

Έχει αρχίσει ήδη να χάνει το ισχυρό αγωνιστικό του φρόνημα, όμως πηγαίνει στις πορείες και στις διαδηλώσεις, ωστόσο πάντα στα άκρα, όπως παραδέχεται. Η αιτία της απώλειας βρίσκεται στο γεγονός ότι μέσα από την απόκτηση του ιδιόκτητου σπιτιού του, απέκτησε και μικροαστικές συνήθειες.

Φεύγει ίσως από το σπίτι της ξαδέρφης του, γιατί στην εσωτερική ταραχή του και στα διλήμματά του δεν μπορεί να έχει καμία βοήθεια ή ανακούφιση από την απολιτική και γηπεδική κουβέντα με τον άντρα της ξαδέρφης.

Ομάδα: Δικτατορία

Φαίνεται πια συμβιβασμένος και φοβισμένος. Γυρνά στο δρόμο, φοβάται μήπως τον συλλάβουν, παίρνει προφυλάξεις. Οι αστικές συνήθειες έχουν γίνει καθημερινότητά του. Μάλιστα απέκτησε και κατοικίδιο, ένα χρυσόψαρο, το οποίο πρέπει να φροντίζει.

Ίσως δηλώνει την απώλεια των αντοχών για περαιτέρω αντίσταση και τον συμβιβασμό. Δείχνει εναρμονισμένος με τη νέα τάξη πραγμάτων, έτοιμος να αποδεχτεί το συμβιβασμό.

Σημεία που προμηνύουν την τελική επιλογή του:

Το γεγονός ότι και αυτός πήρε μια φρατζόλα ψωμί και μάλιστα περίμενε μισή ώρα για αυτό, όπως όλος ο κόσμος (αναλογία) / Ο ευθύς λόγος «Είμαι ένας φιλήσυχος άνθρωπος και πάω στο σπίτι μου» που τονίζει την αλλαγή της στάσης του εδώ και χρόνια / οι παντόφλες, οι πυτζάμες, η κοιλιά που κρέμονταν που λειτουργούν μετωνυμικά της φιλήσυχης, συμβιβασμένης ζωής του / η επανάληψη του “βαριόντανε” ως ένδειξη της παραίτησής του / η μεταφορά με την “Καπούη” / η περιγραφή του σπιτιού με όλες τις ανέσεις του / τα τοπωνύμια Βύρωνας, Δάφνη, η Καλλιθέα που δείχνουν παραστατικά τον φόβο και την αναβλητικότητα / η τοποθέτηση της προηγούμενης ζωής του στη σφαίρα των αναμνήσεων μέσα από τα τραγούδια στο πικ απ / ο εσωτερικός μονόλογος και ο διάλογος με τον εαυτό του για το αν θα ήταν δυνατό να πέσει σύντομα η Χούντα / η μετάθεση της ευθύνης στους νέους / ο εναρμονισμός του με τον ρυθμό του εμβατηρίου / η ανάγκη της αλλαγής του νερού στη γυάλα που μέχρι πριν λίγο του φαινόταν βαρετή τώρα γίνεται σημαντική

Τίτλος:

Το ψαράκι της γυάλας γίνεται το τέλειο άλλοθι για τη μεταστροφή του ήρωα. Ως έμψυχο υποκαθιστά στη συνείδησή του όλα τα άλλα που έχουν κάμψει την επαναστατικότητα και την αγωνιστικότητά του. Έχει βρει τη δικαιολογία που έχει ανάγκη, για να αποφύγει νέες περιπέτειες και διώξεις.